vrijdag 18 januari 2008

“Afghanistan was nooit de oorlog van Canada”

De Amerikaanse minister van Defensie Robert Gates kan goed gelijk hebben als hij zegt dat “de troepen uit Canada en Europa in Afghanistan niet goed zijn uitgerust om een opstand neer te slaan”. Dat schrijft Thomas Walkom vrijdag in de Canadese krant The Toronto Star.

Wat over het hoofd wordt gezien is dat Canada er nooit voor heeft getekend om te strijden tegen opstandelingen, daar niet en ergens anders ook niet, aldus de columnist.

Walkom schrijft dat de International Stabilization and Assistance Force (ISAF) die nu door de NAVO wordt geleid en waar ongeveer 2.500 Canadese militairen aan deelnemen werd opgezet eind 2001 door de Verenigde Naties om te doen wat de naam suggereert: het land stabiliseren na jaren van burgeroorlog en de piepjonge regering in Kabul steunen bij haar pogingen tot wederopbouw.

Vechten tegen de Taliban, of wat in die tijd nog werd genoemd “overblijfselen van de Taliban”, was werk waar Washington op stond om dat zelf op te knappen in wat het noemde Operation Enduring Freedom.

Canada hielp hierbij ook, door in 2002 militairen te sturen die onder het bevel van de VS dienden.

Amerika wilde volgens Walkom in die dagen de soms niet al te sterke bondgenoten weghouden van een duistere oorlog die er primair op was gericht om terreurverdachten op te pakken en die over te brengen naar hun ondervragers in Guantanamo Bay.

Het was pas na 2003, toen de VS een tekort aan troepen bemerkte en vast was gelopen in Irak, dat Washington de “rules of engagement” veranderde voor zijn bondgenoten.

Beetje bij beetje groeide Afghanistan daardoor uit tot een oorlog voor de NAVO.

In die tijd had Washington nog het idee om zijn troepenaantal van 20.000 militairen in Afghanistan geleidelijk terug te brengen en over te plaatsen naar Afghanistan, aldus Walkom.

Dit is waarom, sinds 2006, Canadese troepen onder vuur zijn komen te liggen in het Taliban-bolwerk Kandahar.

Walkom vindt het "de moeite waard om onder de aandacht te brengen dat Canada doorgaat met het sturen van soldaten naar Afghanistan, niet omdat Canada werd aangevallen door de Taliban, maar omdat onze vrienden, de Amerikanen, het gevoel hebben in oorlog met ze te zijn".

Volgens Walkom verblijven de Nederlanders om dezelfde reden in het zuiden van Afghanistan. Zo ook de Britten, die een zware prijs thuis hebben betaald voor hun beslissing om Washington te steunen in zijn verschillende anti-Islamistische oorlogen.

Dit is waarom de uitlatingen van Gates zo hard aankomen in dit [Canada] land en andere NAVO-landen.

Sinds 2001 zijn er 77 Canadese soldaten gesneuveld en is er een diplomaat uit Canada gedood. Meer dan 250 militairen raakten gewond in de strijd.

Tot dan toe was het nooit onze oorlog. Het was altijd die van Amerika.

Walkom schrijft: “De VS besloten Afghanistan tot vijand te verklaren na de aanslagen van 11 september 2001. Als Washington had besloten om 9-11 te vergelden door een invasie in het land waar de meeste terroristen [van die aanslag] vandaan kwamen, dan zouden Canadese troepen nu vechten in Saudi-Arabië.”

“Hun roep, hun oorlog, hun show,” noemt de columnist het.

Nu heeft Washington de invalshoek opnieuw verlegd. Op dinsdag kondigde het Pentagon aan om nog eens 3.200 mariniers naar Afghanistan te sturen., waarmee het Amerikaanse troepenaantal in Afghanistan boven de 30.000 komt te liggen.

Volgens Walkom vallen de uitlatingen van Gates in deze context te zien. Als gevolg daarvan "wordt het Amerikaanse publiek gezegd dat haar soldaten de klus in Afghanistan op moeten knappen vanwege timide, vreesachtige, Europeanen en onzichtbare Canadezen".

Walkom citeert hierbij The Washington Post, die in een redactioneel commentaar schreef: “Het wordt duidelijk dat de oorlog gewonnen moet worden door de troepen van de VS, en niet door die van de NAVO.”

Walkom zegt dat in een breder kader gezien dit “best” is.

“Laat Amerika, vol frisse zelfverzekerdheid na hun "contra-opstand" successen in Irak en Vietnam zelf zijn eigen oorlog afmaken. Dan kunnen Canadese troepen terugkeren naar Canada, en kan de Noord Atlantische Verdragsorganisatie zich opnieuw richten op het noordelijke deel van de Atlantische Oceaan.